Libelle beurs, place to be

Op een niet-te-noemen dag op de Libelle beurs, werkte ik voor een niet-te-noemen werk. Laten we het op een koffiemerk houden.

Het was mooi weer en gigantisch druk, zeker bij ons in de tent want welke Nederlander wil nou niet in de rij gaan staan voor gratis koffie?

Het was mijn eerste dag op de beurs en het ging al vroeg in de ochtend mis. Aan mijn balie stond een vrouw met een kort pittig kapsel. Ze babbelde wat en maakte wat grapjes. Vervolgens komt er naast haar een man te staan. Deze man heeft duidelijk geen kort pittig kapsel en oogt met zijn gladgestreken haren en zijn polo als een verzorgde man. Achter hem staat een even verzorgde vrouw met lang haar.

De vrouw aan mijn balie merkt de man op, kijkt uitermate blij en trekt haar wenkbrauwen op.

‘Ooo een man! Durft u wel met al die vrouwen?’ kirt ze. ‘Oh houd je hem wel in de gaten?’ vraagt ze aan de vrouw met het lange haar, die duidelijk zijn vrouw of vriendin is. ‘Ik zou hem goed bij je houden hoor, ik zou het wel weten. Jammie!’

De vrouw wierp me een angstige en een wat ongemakkelijke blik toe. De kort pittige vrouw liep weg met een ‘veel plezier’. De man en zijn vriendin bestelde twee cappuccino. Over het incident werd niet meer gesproken.

Er lopen veel verschillende types op de beurs rond. Als je even twee seconden hebt om rond te koekeloeren, dan kijk je je ogen uit.

Er zijn associale mensen. Dit zijn de mensen die voordringen, gewoon maar koffiesoorten roepen omdat ze per se als eerste geholpen willen worden. ‘2 Latte.’ roept een vrouw naar me. Mijn collega pakt twee roerstaafjes, twee ‘latten’ en geeft die aan de mevrouw. ‘Alstublieft, twee latten.’ De vrouw begint te lachen, jammer genoeg voor haar was het geen grap, maar een statement.

Er zijn mensen die de koffienamen echt niet uit kunnen spreken, hoe hard ze ook hun best doen (ik begin ook te twijfelen aan mijn eigen uitspraak) Matte cochichinati.. Sorry, bedoelde u een Latte macchiato? Nee prima, dan zet ik die even.

Gelukkig zijn er ook geweldige mensen. Ze zijn vriendelijk, vragen netjes om een koffie en zeggen alsjeblieft. Ze zeggen met een blik van medelijden dat wij vast in de avond geen koffie meer kunnen zien. Nee inderdaad, mijn koffieapparaat verdwijnt onder een grote zwarte doek voor de rest van de beurs.

Last but not least, de collega’s. De collega’s zijn hardwerkende, spontane, mensen die houden van een geintje.

Je vult je waterreservoir bij. Je draait je om, je zet koffie. Je komt erachter dat je hilarische collega die van hem heeft omgewisseld met die van jou. Vriendelijk bedankt.

Je gaat water pakken, je collega gooit water over je heen. Je collega duwt je aan de kant, de volgende collega prikt je in je zij en die daarna verzint wel weer een leuke opmerking.

Aan het eind van de dag ruim je op, drink je een biertje en roep je: Joejoe!

Je stapt de auto in, rijdt naar huis en gek genoeg bedenk je wat voor een geweldige baan je eigenlijk wel niet hebt.