Revalidatie van mijn hersenspinsels
Het is alweer twee maanden na mijn laatste blogbericht, deze update is long over due als je het mij vraagt. Een voordeel, ondanks mijn saaie leventje heb ik nu wel extra veel te melden. De reden dat ik zo lang niks heb geschreven komt door het gat in mijn creativiteit. Dit letsel werd veroorzaakt door mijn stage, 30 uur per week voor me uit staren op een kantoortje. Woopdiedoooo wat een pret. Niet dus. Dit gelantefanter schaadde niet alleen mijn creativiteit, maar ook mijn hersenen. Het was niet meer mogelijk om te functioneren. Ik zou op een blauwe maandag naar de bioscoop gaan met mijn vriend en ik wilde alvast opzoeken wat er zou draaien. Verwachtingsvol ging ik naar mijn goede vriend Google en tikte in: maandag. Daarna keek ik een minuut stomverbaasd naar het scherm terwijl ik krampachtig probeerde te bedenken wat er mis was gegaan....Aha ik miste een aantal woorden...
Na veel pijn en moeite vond ik een film, jammer genoeg was het een (...) film. Gelantefanter is dus ook schadelijk voor mijn beoordelingsvermogen. Voor de mensen die het nog niet wisten, ik ben na 6 weken gestopt met stage. Het heeft tijd gekost om te revalideren maar een paar weken later is dit het resultaat. Een langzame terugkeer van mijn creativiteit en een redelijke hersenactiviteit.
Maar die 30 uur per week staren naar een scherm moet natuurlijk op een andere manier ingevuld worden..,
Op dit moment probeer ik te werken waar ik kan. Zo sta ik regelmatig in de Jumbo eten uit te delen. Dit is nog best een uitdaging, mensen zeggen namelijk best vaak nee. Het meest gehoorde excuus is: nee sorry ik heb net gegeten. Zoals jullie je kunnen voorstellen is dit ook het excuus wat het meeste onbegrip bij mij naar boven brengt. Hoezo je hebt net gegeten? Plof je uit elkaar als je nog wat eet?! Ik ga altijd door tot het bittere eind, zeker bij gratis eten. Je bent een Hollander, of je bent het niet. Laat me niet beginnen over toetjes.
Vandaag was het helemaal gezellig bij de Jumbo. Ik demonstreerde een nieuw product, maar de reactie 'Ik ga nog liever gewoon dood', kwam nog regelmatig de hoek omkijken. Anders was het wel: blegh, bah, nee gadverdamme. Daar sta je dan met je goede gedrag en overdosis aan enthousiasme die je niet kwijt kan, want na twee blikken op het product hoef je zelf ook niet meer. 'HALLO JUMBO!! EET DIT!!' Wilde ik dolgraag roepen. Echter wilde ik ook graag mijn baan behouden. Graag wil ik een minuut stilte voor de dappere strijders vandaag in de Jumbo's over het hele land.
----- Oké door naar het volgende onderwerp: mijn voetbalcarrière. Nog steeds trap ik op maandag een balletje bij het sportcentrum van het Radboud. Ik wil hierbij even een schouderklopje voor mijn vooruitgang. Jongens, houd je vast, ik heb groot nieuws. Het is echt waar. Zijn jullie er klaar voor? Ik heb mijn eerste doelpunt gescoord!! Olé olé!!! Je weet echter pas hoe slecht je bent als je hele team ook staat te juichen omdat het eindelijk zo ver is. Ook mijn skills in verdediging zijn beter geworden. Basically, werp ik mij gewoon in het pad van de tegenpartij met de bal. Dit is razend effectief, maar ik heb wel gemerkt dat scheenbeschermers geen overbodige luxe zijn...
Bij de afdeling huisvesting worden nog de nodige veranderingen doorgevoerd. Ik had besloten dat ik een nieuwe kamer ging zoeken, maar na 10000000 uur aan investering, 10 bezichtigingen waarvan de een nog lelijker en viezer dan de ander (de laatste rook naar een onrein dierenasiel), heb ik besloten dat ik best een chill huis heb. Dus ik ga verhuizen naar een grotere kamer binnen mijn huis. Ik hoef dus alleen een trap af, HOEZEEE! Dit weekend is het eindelijk zo ver, let's get crackin.
